Пакуль жывём, будзем сеяць

Пра свайго бацьку Міхаіла Нікіфаравіча Рудзянка ў пісьме ў рэдакцыю расказалі яго дзеці. Паважаны юбіляр рыхтуецца адзначыць 5 мая юбілей – 80-годдзе з дня нараджэння.

Аб тым, з якой стараннасцю і аддачай працуе, адносіцца да даручанай справы яскрава сведчыць той факт, што М.Н. Рудзянок па сённяшні дзень працуе вадзіцелем грузавога аўтамабіля ў эксбазе «Стралічава». Сакрэт такой высокай яго ацэнкі ў працоўным калектыве ўмяшчаецца ў адно, але такое вельмі важнае, ёмістае, значнае слова – «Гаспадар», прычым з вялікай літары. Гаспадар ён быў заўсёды і ва ўсім, такі і цяпер, нягледзячы на ўзрост: і на месцы асноўнай працы, і на ўласным падворку, дзе ўсё пабудавана ўласнымі рукамі яшчэ ў 60-70-я гады мінулага стагоддзя ў Губарэвічах. У гэтай вёсцы Стралічаўскага сельсавета нарадзіўся ў 1931 годзе, у ёй і пражывае па сённяшні дзень, хаця засталося тут цяпер з 220-ці толькі 5 жылых дамоў.

Акрамя «дзяржслужбы», як сам называе месца працы ў эксбазе «Стралічава», трымае сам дамашнюю гаспадарку: свіней; пару дзесяткаў курэй; апрацоўвае прысядзібны ўчастак, дзе вырошчвае бульбу, гародніну, збожжа, вінаград.

У свае 80 гадоў Міхаіл Нікіфаравіч упраўляць канём, хадзіць за плугам пры ворыве зямлі яшчэ нікому не давярае. Усё сам робіць. «Трымаў бы карову, карміліцу на вёсцы», – гаворыць ён, – ды без гаспадыні цяжка аднаму. 18 гадоў назад пайшла з жыцця мая жонка Соф’я Данілаўна…».

Не аднойчы дзеці спрабавалі ўгаварыць бацьку пераехаць да іх, у Гомель, але Міхаіл Нікіфаравіч ні ў якую не згаджаецца. Цвёрда вырашыў не пакідаць малую радзіму, дзе разам з трыма адзінокімі пенсіянерамі і адной сям’ёй цяпер з’яўляецца жыхаром знікаючай вёскі Губарэвічы.

На свята хрысціянскае – Радаўніцу – разам сустракаюць тут былых суседзяў, якія прыязджаюць з усіх канцоў Беларусі і з-за яе мяжы на магілы родных і блізкіх. Сустракаюць як захавальнікі ўсяго, што засталося і нагадвае аб мінулым, некалі яркім, напоўненым усімі фарбамі жыцця сельскім куточку. Сустракаюць і з радасцю, і са смуткам, бо ўспамінаюць разам два перыяды жыцця – дачарнобыльскі і пасля трагедыі. Дзеляцца навінамі, падзеямі, а Міхаіл Нікіфаравіч расказвае пра сённяшні дзень свайго працоўнага калектыву. Аб тым, што ідзе пасяўная кампанія і на ўласным падворку, і ў эксбазе «Стралічава». І адзначае: «Пакуль жывём, будзем сеяць і араць, а інакш нельга».
Моцнага вам здароўя, паважаны Міхаіл Нікіфаравіч Рудзянок. І урадлівай зямлі!

Ірына ЛУКАШЭНКА,