Напэўна, мала знойдзецца хайнічан, якія не каштавалі хаця б раз у жыцці мясцовае печыва ў форме ляснога баравічка. Гэты дэсерт мае не толькі выдатны выгляд, смакавыя ўласцівасці, але і гісторыю.
Людзі на пенсіі добра ведаюць наш кандытарскі выраб, бо частаваліся ім у дзяцінстве. За дзесяцігоддзі выгляд грыбкоў кандытарскіх «Па-хойніцку» крыху змяніўся. Гадоў пяцьдзесят таму яны былі без глазуры і макавай пасыпкі. Каб даведацца пра сённяшнія сакрэты прыгатавання, накіравалася на камбінат кааператыўнай прамысловасці Хойніцкага райпо, дзе распытала кандытараў і на свае вочы пабачыла, як на самай справе грыбочкі «вырошчваюць».
Трапіла ў кандытарскі цэх у адзін з самых гарачых перыядаў. Напярэдадні вялікіх выхадных тут стараліся вырабіць як мага больш грыбочкаў.
Але спачатку даведалася ў начальніка камбіната Валянціны Ціханаўны Раманенка пра гісторыю нашага печыва. Рэцэпт грыбочкаў сучаснага выгляду прапанавала вопытны хойніцкі майстар-кандытар Алена Дзмітрыеўна Хадасок у 1972 годзе, калі выкладала ў мясцовай школе кандытараў. Яго ўзгаднілі, і так пачаўся выпуск. У 1974 годзе хойніцкія грыбочкі выклікалі фурор на выставе народных дасягненняў у Маскве, дзе атрымалі першы прыз сярод кандытарскіх вырабаў з усяго Савецкага Саюза. Алена Хадасок атрымала званне Заслужанага кандытара СССР.
З таго часу смачныя баравічкі скарылі не аднаго госця раёна, а таму пасля выканання папярэдніх заявак кошыкі з грыбочкамі вязуць у розныя краіны. Ураджэнцы нашага раёна і сёння здзіўляюцца, што смак у гэтай хойніцкай салодкасці зусім як у дзяцінстве.
– Нічога дзіўнага, – тлумачыць Валянціна Ціханаўна. – За столькі часу амаль ніводнага інгрэдыента не змянілі ў рэцэпце. Тэрмін прыдатнасці нашых вырабаў – да 15 сутак пры правільных умовах захоўвання.
Каб падрабязней даведацца пра спосаб прыгатавання, накіравалася да кандытара 5 разраду Соф’і Аляксандраўны Макаранка і кандытара 6 разраду Святланы Аляксандраўны Кірыенка. Абаяльныя жанчыны добра ведаюць сваю справу, згадзіліся прадэманстраваць вытворчы працэс. За некалькі хвілін Соф’я Аляксандраўна загатовіла цеста: масляную масу змяшала з мукой, добра вымесіла. Цеста стала эластычным, набыло светла-карамельнае адценне. Затым у чатыры рукі жанчыны сталі ляпіць з кавалачкаў свежага пясочнага цеста складнікі для грыбка. Спачатку зрабілі конусы – з кожнай пары атрымлівалася ножка грыбка, а потым – шарык, з якога ляпілі капялюшык. У прафесіяналаў такая работа заняла 10 хвілін, пасля чаго некалькі процвіняў нарыхтовак адправілі ў печ. Праз 15 хвілін яны будуць гатовыя. Пасля ахаладжэння можна збіраць грыбок. Для гэтага гатуюць сіроп, які служыць своеасаблівым клеем. Сабраны грыбок пакідаюць сушыцца. Дзеля гэтага звычайна вырабы адпраўляюць наноў у крыху цёплую печ на цэлую ноч.
Раніцай можна грыбкі фарбаваць. Спачатку пакрываюць капялюш і зноў чакаюць, пакуль глазур высахне. Затым бялковым крэмам беляць ножку, а ў канцы салодкасць на секунду ставяць у макава-цукровую сумесь. Так атрымліваецца грыбок, быццам яго толькі што зрэзалі ў лесе. Але і гэта не кропка ў справе. Гатовыя баравікі зноў пакідаюць сушыцца на ноч. Такім чынам на ўсё пра ўсё спатрэбіцца два-тры дні, у залежнасці ад колькасці прыгатаванага.
Як прызнаюцца самі кандытары, іх калегі з іншых раёнаў не выказвалі жадання траціць столькі часу на прыгатаванне і афармленне печыва – надта доўгі працэс. Таму ўнікальны хойніцкі прысмак не імкнуцца паўтараць. Нават падобныя на хойніцкія грыбкі з Рэчыцы нельга параўнаць – нашы кандытары адразу знайшлі і адрозненні ў рэцэптуры, і на выгляд яны іншыя – больш простыя ў афармленні.
Хойніцкія грыбочкі можна зрабіць і ў дамашніх умовах. Соф’я Аляксандраўна прапанавала адаптаваны для хатняга прыгатавання рэцэпт. Для гэтага неабходна 2 курыныя яйкі раздзяліць на бялкі і жаўткі. Апошнія змяшаць з пачкам маргарыну і 100 г цукру, а затым дадаць 200 г мукі. Цеста вымесіць да кансістэнцыі пластыліну. Для кожнага грыбка трэба зляпіць два конусы і шарык. Усё робіцца ўручную, без спецыяльных формачак. Атрыманыя нарыхтоўкі адправіць у зараней разагрэтую да 180 градусаў духоўку на 15 хвілін. Печыва ахаладзіць. Загадзя прыгатаваць сіроп са 100 г цукру і 100 г вады. Закіпяціць сіроп. Дачакацца, пакуль ён загушчыцца і будзе цягнуцца нітачкай з лыжкі. З дапамогай сіропа склеіць часткі грыбка, а каб капялюшык мацней трымаўся, загадзя зрабіць у ім дзірку нажом.
Гатовыя грыбкі трэба пакінуць на некалькі гадзін, каб сіроп добра замацаваў часткі. Потым можна прыступаць да фарбавання. Частку сіропа можна выкарыстаць для прыгатавання глазуры – дадаць у гарачую сумесь дзве лыжкі какава-парашку, добра змяшаць. У цёплую масу трэба акунаць верх грыбка. Таксама дачакацца, пакуль глазур высахне і стане матавай. Тады другую палову сіропа змяшаць з бялкамі ад двух яек да ўстойлівых пікаў. Гэта будзе фарба для ножкі грыбка. Шчодра намазаць ім печыва і адразу паставіць на цукрова-макавую сумесь. Затым даць высахнуць таксама некалькі гадзін.
Вось грыбкі і гатовы!
Алеся ЯЧЫЧЭНКА.
Фота аўтара.
